De kans van Angelica

De kans van Angelica

Hallo, ik ben Angelica van der Meer, 33 jaar oud en woonachtig in het bruisende Rotterdam Zuid. In de creatieve sector breng ik mijn dagen door, waar ik doe wat ik echt leuk vind: het faciliteren van creatieve workshops, het runnen van een platenlabel, het produceren en maken van podcasts en het verbinden van creatieve geesten met passende opdrachten.

Als kind kampte ik met faalangst, een obstakel dat ik moest overwinnen om te komen waar ik nu ben. Het stelde me op de proef, maar door de jaren heen heb ik geleerd hoe ik het kan bestrijden. Ik heb ontdekt dat de moed om iets te zeggen en te doen vaak belangrijker is dan een diploma.

Mijn jeugd was niet zonder uitdagingen. Ik heb een traumatische ervaring meegemaakt die lange tijd mijn leven heeft beïnvloed. Het verbergen van deze ervaring heeft me jarenlang belemmerd, maar nu, na het verwerkingsproces, voel ik me vrijer dan ooit. Mijn levensmotto is dat alles met een reden gebeurt, en ik geloof dat ik nu precies ben waar ik zou moeten zijn.

Ik ben ontzettend dankbaar voor mijn ouders die mij altijd hebben ondersteund. In mijn werk zie ik helaas vaak jongeren die deze steun niet krijgen. Dit breekt mijn hart.

Aan jongeren die opgroeien in een omgeving met weinig kansen, wil ik zeggen: geloof in jezelf! Als je in jezelf gelooft, zullen anderen dat ook doen. Grijp elke kans die je krijgt, zonder excuses. Ga naar elke gratis workshop, netwerkborrel of talentenjacht die je kunt vinden. Laat zien wie je bent en bouw je netwerk uit.

Gelijke kansen zijn essentieel voor een eerlijke samenleving. Als dochter van een Surinaamse moeder en een Nederlandse vader ben ik me bewust van mijn privileges. Het is belangrijk dat iedereen, ongeacht afkomst, woonplaats, gender of inkomen, de mogelijkheid krijgt om te studeren en zijn of haar droombaan te kunnen uitvoeren.

Mijn grootste wens voor de toekomst is dat de afkomst en het inkomen van ouders geen rol meer spelen in de ontwikkeling van kinderen. Elk kind verdient een eerlijke kans om zijn of haar volle potentieel te bereiken. Laten we samen strijden voor gelijke kansen voor iedereen.

De kans van Nessim

De kans van Nessim

Ik ben Nassim, een Marokkaanse jongen van 25 jaar oud, die tussen twee contrasterende werelden is opgegroeid. Aan de ene kant de bruisende binnenstad van Rotterdam, de West Kruiskade, waar mijn oma woont. Aan de andere kant Pernis, een klein dorpje waar mijn ouders wonen. Deze verschillende werelden vormen de achtergrond van mijn leven en zijn de inspiratiebron voor mijn muziek.

Van jongs af aan werd mijn leven gekenmerkt door mijn passie voor muziek en voetbal. Toen ik echter geconfronteerd werd met tegenslagen in mijn voetbalcarrière en mijn schoolopleiding, besloot ik mijn leven volledig te wijden aan muziek. Ik begon te rappen toen ik 10 was en maakte mijn eerste beats op mijn 16e. Vandaag, op mijn 25e, zet ik mijn muzikale reis voort door verschillende releases te plannen en mij te richten op mijn doelen.

Ondanks mijn passie en toewijding was mijn reis niet zonder hindernissen. Als kind moest ik leren vertrouwen op mijn eigen pad, zelfs toen velen mij vertelden dat ik nooit iets zou bereiken met muziek. Het was een uitdaging om vast te houden aan mijn dromen en mijn geloof in mijzelf, vooral omdat ik maar weinig steun en motivatie van anderen kreeg.

Mijn opvoeding in een omgeving vol criminaliteit heeft me waardevolle levenslessen geleerd. Ik heb geleerd individueel te zijn, zelfs in een groep, en ik heb ervaren dat mensen het niet altijd goed met je voor hebben. Deze ervaringen hebben me mensenkennis en inzicht gegeven, en hebben me geleerd om mensen tot op zekere hoogte te vertrouwen. Dit heeft mijn benadering van mensen in mijn huidige leven en werk beïnvloed; ik behandel iedereen als individu en geef ze echte aandacht, ongeacht hun leeftijd of afkomst.

Als iemand die is opgegroeid in een omgeving met weinig kansen, zou mijn advies aan kinderen in vergelijkbare situaties zijn om aan zichzelf te werken, zichzelf op de eerste plaats te zetten en zich zorgen te maken om hun eigen welzijn. Ik geloof dat gelijke kansen belangrijk zijn, maar ze zijn helaas een luxe geworden. Toch geloof ik dat je, als je jezelf weet te onderscheiden door je passie, talent en discipline, de barrière die je altijd heeft tegengehouden kunt doorbreken.

Mijn wens voor de toekomst is dat we in onze samenleving minder afhankelijk worden van hokjes en subgroepen. Dat we elkaar niet beoordelen op basis van afkomst, rijkdom, uiterlijk of geluk, maar dat we proberen elkaar echt te begrijpen. Dat we de ander zien, in al hun individualiteit en menselijkheid.

Het onderwerp kansenongelijkheid ligt mij nauw aan het hart, en ik wil actief bijdragen aan het verkleinen van deze ongelijkheid. Dit doe ik onder andere door talent te motiveren en inspireren, en me te laten motiveren en inspireren. Voor mij is dit een wisselwerking. In alles wat ik doe, probeer ik zoveel mogelijk contact te maken met mensen en een positieve invloed te hebben, met name in de hiphop-industrie.

Mijn reis is tot nu toe niet zonder obstakels geweest, maar elke uitdaging heeft bijgedragen aan wie ik nu ben en wat ik nu doe. Ik wil deze ervaringen delen, om anderen te inspireren en hen te laten zien dat het mogelijk is om je dromen na te jagen, ongeacht je achtergrond of de uitdagingen die je tegenkomt.

Ik ben Nessim, en dit is mijn verhaal.

De kans van Richard

De kans van Richard

Hallo, ik ben Richard Lugten een drukbezet man, gepassioneerd door maatschappelijk ondernemen, muziek en sport, met name basketbal en martial arts. Vandaag deel ik mijn verhaal.

Als kind was ik bescheiden en onzeker, maar basketbal heeft mij gevormd en geholpen deze obstakels te overwinnen. Op mijn elfde begon ik te spelen en op mijn zestiende te coachen. Ik was goed in beide en werd altijd gevraagd om mee te doen. Het basketbalpleintje was mijn tweede thuis.

Ik heb veel te danken aan mijn coaches, vooral aan Arjan de Bruin. Hij zag iets in mij en maakte mij belangrijk. Het was dankzij mensen zoals Arjan dat ik mijn dromen kon realiseren.

Mijn advies aan kinderen die opgroeien in een omgeving met weinig kansen: zoek een bal en oefen, beweeg veel, help anderen, werk hard, geef nooit op en maak ambassadeurs die positief over je spreken.

Ik geloof dat gelijke kansen cruciaal zijn omdat de wereld er beter van wordt. Het is mijn wens om deze gelijke kansen binnen de basketbalwereld te vergroten. Momenteel moeten kinderen die op eredivisie niveau spelen, een bedrag van 600 tot 1600 euro aan contributie betalen. Voor hard werken moet je dus betalen. Ik vind dit absurd en het zorgt ervoor dat kinderen uit minder welvarende gezinnen nooit aan bod komen. Ik wil hier graag iets aan veranderen.

De kans van Lorenzo

De kans van Lorenzo

Hallo, ik ben Lorenzo Elstak, sociaal ondernemer en oprichter van Stichting IK BEN WIJ. Vandaag deel ik mijn verhaal over mijn jeugd, de invloed van mijn omgeving en de mensen die mij hebben geholpen om mijn dromen te realiseren.

Als kind groeide ik op in Katendrecht, een wijk met veel activiteiten en betrokken bewoners. Mijn familie, met name mijn moeder, was mijn steunpilaar en stimuleerde mij om mijzelf te zijn. Ik leerde al vroeg dat het belangrijk is om authentiek te blijven en mij niet anders voor te doen om geaccepteerd te worden.

Ik ben dankbaar voor de sleutelfiguren in mijn leven, zoals een icoon uit mijn wijk, Piet Ruts. Piet was een witte, Nederlandse, grofgebouwde man en een bekend gezicht in de wijk. Wanneer we een lege voetbal hadden, konden we bij hem aankloppen om hem op te pompen. Piet trapte de opgepompte bal dan ver weg, zodat we er met plezier achteraan konden rennen. Ook had ik docenten die in mij geloofden ondanks mijn cijfers. Deze mensen zagen mijn potentieel en hielpen mij nooit op te geven.

Mijn advies aan kinderen die opgroeien in een omgeving met weinig kansen is om nieuwsgierig te blijven, en zich niet te laten ontmoedigen om dromen te volgen. Ik benadruk het belang van gelijke kansen voor iedereen, want iedereen kan een bijdrage leveren aan de samenleving als ze hun volle potentieel kunnen bereiken.

Mijn wens voor de toekomst is om verandering te realiseren op lokaal niveau en de omgeving vanuit het perspectief van het kind te benaderen. Ik geloof dat het betrekken van de hele gemeenschap cruciaal is en hoop dat kinderen de blauwdruk kunnen vormen voor de wijk, de stad en het land. Zoals ik treffend zeg:

“It takes a child to raise a village.”